Verhalen uit de schoenendoos
“Wij hebben spannende dagen op het gebied der rijwielsport achter ons liggen. De sport-club Olympia te Amsterdam, die het initiatief heeft genomen voor den grootsten wedstrijd, hier te lande ooit verreden, mag met trots terugzien op de dagen der vorige week.”
Zo begint het artikel in “De Revue der Sporten, 3e jaargang, 25 augustus 1909. Het jaar dat Parijs-Roubaix voor de 14e keer werd gereden en de Tour voor de 7e keer. Het artikel gaat over de eerste versie van de Toer door Nederland. De eerste keer want het was tot dan verboden door de minister op de weg een wedstrijd te rijden in Nederland. ASC Olympia organiseerde deze toer. Ze bestaan nog steeds en is Nederlands oudste wielervereniging. De toer zou drie dagen duren op 19, 20 en 22 augustus. De wedstrijd begon donderdagochtend vanuit Mokkum (Amsterdam) naar Maastricht. Deze 249 km wordt door Chris Kalkman gereden in 10 uur 42 minuten en 5 seconden. Op vrijdag door naar Groningen en na een feestje en rustdag op zondag door naar de finish in Amersfoort. Chris, dan 21 jaar, wordt winnaar van de eerste Toer door Nederland. Als je naar de foto’s van de fietsen en wegen kijkt zijn die prestaties ongelofelijk te noemen. Menig renner koerste op een Rover fiets. Destijds werd Parijs-Roubaix met een gemiddelde van 30 km per uur gereden. En tegenwoordig doen ze er zo’n 42 km per uur. Niet te vergelijken, maar toch.
Jarenlang zijn deze verhalen in de familie gedeeld. En op een of andere manier heeft het me, tot 10 jaar geleden, nooit echt gemotiveerd om te beginnen met wielrennen. Uit deze zelfde familieverhalen is het duidelijk dat Chris gek was van appelstroop. Iets wat vervolgens bij mijn vader (die opgroeide in de Tweede Wereldoorlog) resulteerde in een aversie tegen appelstroop. Ja, sommige dingen slaan een generatie over zal ik maar zeggen. Ik ben ook gek op appelstroop. We hebben in ode aan Chris een heerlijke appel-kaneel Bite gemaakt. Maar goed, genoeg voor commerciële praatje.
Terug naar de pioniers van het rennen. Chris heeft in 1914 zijn overwinning herhaalt. Dit keer reden ze in België omdat het wederom verboden was in Nederland te rijden op de weg. De Eerste Wereldoorlog is gaande. Renners als Van der Wiel, Blekemolen, gebroeders Van Nek en Jaap Eden op de baan zijn oa de grote namen. Als familie zijn we trots op wat onze grootvader heeft gepresteerd. Later is Chris een ambulancebedrijf gestart. En werkte samen met KLM om liggende patiënten te vervoeren. Maar ook dat is een ander verhaal. Als wielrenner had hij de bijnaam ‘Dinosaurus’ en stond hij bekend als gewaagde sprinter. Iets waar ik mij ook wel in kan vinden. Met al deze mooie verhalen uit de schoenendoos ben ik het bedrijf Kalkman Food begonnen. Vanuit de straat waar mijn ouders vroeger woonden en ik geboren ben. Zo zijn sommige dingen in het leven altijd een rondje en kom je terug bij dingen die eerder hebben plaatsgevonden. Ik denk dat opa Chris het wel een leuk idee had gevonden dat er nu wielervoeding bestaat met zijn naam erop. Wij zijn trots op het verhaal en het merk dat we bouwen.